One More Time..

Σχεδόν μια βδομάδα σωστής διατροφής. Από διατροφολόγο. Οφείλω να πω ότι τα όσπρια που έπρεπε να φάω δεν τα έφαγα. Μπλιάχ. Ούτε τον τόνο. Χτες αναγκαστικά η μαμά του πασά μου μας έφτιαξε ψάρι στον φούρνο χωρίς λάδι. Και το έφαγα χωρίς να παραπονεθώ. Είμαι περήφανη. Ειδικά που ξεφούσκωσα… Ππππιιιιιιιιιιιιι!!!! Τέλεια. Το μόνο που πεθύμησα είναι ψωμί ζεστό με βούτυρο, και σοκολάτα.
Έμειναν και 60 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

Η μαμά μου διαβάζει πολλά βιβλία. Όταν κάτι της αρέσει μου το πασάρει και μένα. Το τελευταίο που μου έδωσε έχει τίτλο «Τα μικρά αφεντικά». Και προς το παρόν εγώ δεν βρήκα και τόσες ομοιότητες πέρα από ένα όνομα όσες βρήκε αυτή μαζί μου. Και νομίζω μου το έδωσε θεωρώντας ότι πρέπει να προετοιμαστώ για κανένα παιδάκι. Έφτασα σε ένα σημείο που μιλάει για τις σχέσεις των γονιών αμέσως μετά την γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Περνάνε κρίση λέει. Δεν νιώθουν όπως παλιά. Αρκετές φορές μπορεί να οδηγηθεί συνήθως ο άντρας (νιώθοντας παραμελημένος) σε άλλη σχέση. Και μου έρχεται το εξής ερώτημα. Μα γιατί? Δεν θέλουν και οι δυο το παιδί? Δεν αγαπά ο ένας τον άλλο? Δεν είναι ευτυχισμένοι που αρχίζουν οικογένεια? Και δεν μιλάω για ζευγάρια που έχουν προβλήματα. Μιλάω για ζευγάρια που μέχρι την εγκυμοσύνη ήταν μια χαρά και σχεδίαζαν να μεγαλώσουν την ευτυχία τους.
Θα το σκεφτώ αργότερα μετά σοκολάτας. Από Δευτέρα κομμένες και είπα να το εκμεταλλευτώ.

Ερώτηση..

Ερώτηση.
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε αν παντρευτείς να κάνεις και παιδιά?

Σύντομα? Γιατί? Μπορεί να δοκιμάζω τον γάμο. Δεν ξέρω αν μου αρέσει. Πρέπει να πάω αμέσως στο επόμενο επίπεδο? Σιγά-σιγά. Όχιιιιιι… πρέπει. Να κάνεις και παιδιά. Μήπως και μείνουμε πίσω.
Άσε που έχουμε και περιγραφές από γέννες που σε κάνουν να διερωτάσαι γιατί παίρνουν credit οι άντρες ότι παίζουν ρόλο στην γέννα ενός παιδιού. Πως γίνεται αφού όλος τον πόνο τον τραβάμε εμείς ? Ε ? Ε????Και αν δεν μου αρέσει ο μωρό? Ποιος θα το πάρει πίσω να μου δώσει άλλο? Ε? Πως θα γίνει ένα ευγενικό άτομο στην κοινωνία?
Και πως αποφασίσεις να αλλάξεις την ζωή σου τόσο απότομα και τόσο ολοκληρωτικά? Ε?

Γάμος αλά Μ και G.

Έχω ανακαλύψει τι χρειάζεται για να είναι ένας γάμος επιτυχημένος. Και να περάσουν όλοι καλά. Όχι να είναι ‘σικ’ η διακόσμηση, όχι να έραψες νυφικό από haute couture αλά Κύπρου, να είναι σε ‘in’ εκκλησία. Φτάνει να σε αντιπροσωπεύει. Δεν παίζει ρόλο αν είναι η τούρτα κιτς ή glamour. Αν έχεις πολλούς καλεσμένους ή όχι. Αν κάνεις παραδοσιακό γάμο ή όχι. Και το κυριότερο να είναι το ζευγάρι όπως το ξέρεις στην καθημερινότητα του, χαρούμενο, να σπάσεις τις πλακίτσες σου.
Πήγαμε σε γάμο το σουκου, και παρόλο που με το ζευγάρι δεν έχουμε καθόλου επαφή γενικά (φίλοι από παλιά) το καταυχαριστηθήκαμε το γλέντι.