Aouts

Πρέπει να πάω στον οδοντίατρο. Και φοβάμαι. Το αμελώ εδώ και ένα χρόνο. L δεν θέλω να πάω. Μα πρέπει να πάω.

Year 1981

1. Prince Charles got married
2. Liverpool crowned soccer Champions of Europe
3. Pope Died.

Year 2005

1. Prince Charles got married (again)
2. Liverpool crowned soccer Champions of Europe (again)
3. Pope Died.

In the future, if Prince Charles decides to re-marry or Liverpool needs another European crown ... please warn the Pope!






Δεν έχω ακόμα δει πρωτοβρόχια. Θα βρέξει σίγουρα στις 26 του Οκτόβρη. Πάντα βρέχει εκείνες τις μέρες. Αλλά ακόμα να δω πρωτοβρόχια.


94 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

Autumn

Βγήκα στο μπαλκόνι στις 6:30 το πρωί στις 2 του μήνα… ένα απίστευτο φθινοπωρινό αεράκι.
Και ψες καθόμασταν για καφέ σε μια αυλή… σχεδόν κρύωνα… Τόσο αναζωογονητικό. Τέλεια.

Έρχεται το φθινόπωρο. Λογικά θα αρχίσουμε και τις εκδρομούλες τα Σαββατοκυρίακα.

New Year Resolutions...

Όταν είχε μπει το 2005, αποφάσισα ότι τα επόμενα Χριστούγεννα θα έφτιαχνα μπισκοτάκια στο σπίτι μου.
Μετροφιλούσα συνταγές χτες, με απίθανες εικόνες... είχα αποφασίσει ότι θα φτιάξω και κουτάκια με ωραίες κορδελίτσες για να δώσω στην μαμά μου και την κολλητή μου.... και σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να και σοκολατένια και με peanut butter... και με φρούτα.. και με σχέδια.. (πρέπει να βρω και την ποδιά μου τώρα που θυμήθηκα)....

Σχέδια, όνειρα... Μέχρι που πρόσεξα ότι δεν έχω food processor.. ούτε καν ένα μικρό μιξεράκι... Μάλλον θα την βγάλω με τα ινδοκαρυδάκια με κάλυψη από σοκολάτα..

Diet..

Όπως λέει ο Garfield.. "Diet is Die with a T".

Έκλεισα ραντεβού με ένα διαιτολόγο.

Πως θα ζήσω εγώ χωρίς junk food...

Καλοκαίρι.

Τώρα μου ήρθε τι έκανα.. Μετακόμισα από παραλιακή στο κέντρο της χώρας.. Γιατί????

ESC...

Επιτέλους!!!! Έχω πιθανότητα να δω από κοντά Eurovision.... Θα αρχίσω να μαζέυω λεφτά από τώρα.. :)
Άψογα... Επιτέλους!!!!!!!!!!!!

Ανάσταση....

Πάσχα. Γιορτή και διασκέδαση για την οικογένεια.
Όπως κάθε χρόνο, στην μαμά του πατέρα μου. Σούβλα, κουπέπια, πατάτες, δυο ειδών σαλάτα (γιατί οι μεν θέλουν με ξύδι και η δε με λεμόνι), μακαρόνια της θείας... The usual. Να φωνάζουν οι πάντες, σε ντεσιμπέλ λίγο πιο δυνατά από ότι μπορεί να αντέξει το κεφάλι το δικό μου τουλάχιστον (και δεν λέω και εγώ όταν φωνάξω εκεί πάνω είμαι).

Ο παπάς μου ως συνήθως να διερωτάται "που είναι το μωρό?" (για τον εγγονό του-ξέρετε αν δεν είναι στο οπτικό του πεδίο κάτι κακό θα συμβεί άσχετα αν μαζί με τον μικρό είναι ο πατέρας του, ή εγώ ή κάποιος άλλος). Η αδερφή του παπά μου, να στριγγλίζει πιο δυνατά από τον εγγονό γιατί θεωρεί ότι διασκεδάζει με τον μικρό. Η κόρη της το ίδιο. Η μητέρα της μαμάς μου να έχει ένα ύφος που καθαρά υποδηλώνει ότι αν μπορούσα να περπατήσω καλά θα έφευγα. Ο παππούς (χωρίς ζηβανία φέτος αλλά κρασί), να κοροιδεύει την άλλη γιαγιά για το φαγητό της. Ο θείος έχει φύγει απο ώρα για Λευκωσία.

Και κάπου στην μέση να σκέφτομαι. Είναι όλες οι οικογένειες έτσι? Ή απλά νομίζω ότι θα μπορούσε η δική μου να ήταν πιο normal. Κάπου αστειευόμενες με την ξαδέρφη μου βγάζουμε το συμπέρασμα ότι πάντα κάποιος λείπει, κάποιος θα φύγει πιο γρήγορα μη αντέχοντας είτε τις φωνές είτε την βαρεμάρα....

Μέχρι το επόμενο Πάσχα.

Books.

Διάβασα ένα post κάπου για βιβλία σήμερα. Που με θύμισε να ρωτήσω. Διάβασε κανείς τις "Μάγισσες της Σμύρνης"? Δεν μου αρέσει να ξεκινάω ένα βιβλίο και να μην το τελειώνω. Προσπαθώ να το τελειώσω από τα Χριστούγεννα. Πάρα πολύς καιρός. Είμαι το μόνο άτομο που δεν τον παράσυρε η Κατίνα? Διερωτώμαι. Φταίει ότι ήταν ακριβώς το επόμενο βιβλίο που διάβασα μετά τον "Κωδικό Da Vinci"?

Money Money Money...

Πως τα καταφέρνω και μόλις πληρωθώ μετά από μια βδομάδα είμαι άφραγκη? Τελικά το να μένω μόνη μου έχει και τα κακά του. :)

Τώρα που το σκέφτομαι θέλω το φαγητό της μαμάς μου.

Shocked.

Τελικά ήταν καλά στην έκθεση ψες. Πήγαμε και Συριακό μετά (και κατάφερα να μην φάω πολύ).. Πάνω στην κουβέντα με τους «συμμαθητές», και μετά από Συριακό ούζο (δεν θυμάμαι πως το λένε), και λίγο hubble bubble (αυτό έμαθα είναι ο ναργιλές στα Αγγλικά).. άρχισαν τα σχόλια από τις πρώτες εντυπώσεις που είχε ο καθένας μας από τους άλλους στο πρώτο μάθημα κάτι μήνες πριν.

Να με πουν επιθετική μου έχει τύχει να το ακούσω ακόμα και σε interview για δουλειά.. αλλά να με πουν καταπιεστική και φάουσα (ποια είναι άραγε η ελληνική λέξη για αυτό?) surely surprised me.. Λες να είμαι και να μην το καταλαβαίνω? Λες να καταπιέζω κόσμο χωρίς να το θέλω? I wonder.

Γιούπιιιιιιιιιι....

Μετά από πάρα πολύ καιρό, και μιλάω για μήνες, χτες ένιωθα ξεκούραστη και όχι in need of sleep. Τόσο πολύ που δεν θυμάμαι πόσο hyper ένιωθα. Αποτέλεσμα να μην με χωράει το διαμέρισμα και να θέλω παρέα (τόσους μήνες δεν με ένοιαζε που έμενα μόνη τις περισσότερες ώρες)... Και το κυριότερο και σημαντικότερο, δεν με έπιασε η βλακώδες κρίση του όταν-είμαι-χαρούμενη-κάτι-κακό-θα-γίνει... Γι αυτό είμαι ακόμα πιο περήφανη.

Πάντως ένιωσα λίγο περίεργα μετά από τόσο καιρό (και όχι για σοβαρό λόγο, κυρίως λόγο έλλειψης ύπνου) να είμαι μέσα στην τρελλή χαρά, χωρίς λόγο. Ξέρετε, χαζό παιδί, χαρά γεμάτο..

Αυτά.

Α και πεινάω. Ως συνήθως. Και σήμερα δουλεύω και απόγευμα. Άρα θα φάω στην δουλειά. Και για να μην παραγγείλω πάλι delivery θα φάω ψάρι τηγανιτό από την καντίνα. (αν δεν γράψω ξανά σε μια βδομάδα πάει να πει ότι με πείραξε το ψάρι - έχουν να λένε ότι στην καντίνα χρησιμοποιούν μηχανέλαιο για το φαγητό τους)...

Και λέω να πάω να αγοράσω κέρπερες πορτοκαλιές και κίτρινες. Άσχετο.

Για πλάκα..

Είναι προκλητικά τα καταστήματα που πουλάνε μεγάλες τηλεοράσεις. Θέλω να πείσω κάνα παρέα να πάρουμε καρέκλες (από αυτές τις πλαστικές που διπλώνουν) από ένα φραπέ με ομπρελίτσα (εντάξει η ομπρελίτσα δεν είναι αναγκαίο), και να πάμε να καθίσουμε μπροστά από την βιτρίνα να βλέπουμε τηλεόραση. Συνήθως είναι ενωμένες με δορυφόρο και έχουν πάρα πολύ ωραία προγράμματα. Δεν βρήκα παρέα όμως ακόμα. Δεν θέλουν γιατί περνάει και κόσμος μπροστά από τα καταστήματα.

Το θυμήθηκα από το post του Χρίστου που είναι ένα από τα αγαπημένα μου. 20 τρόποι για να διατηρήσετε την τρέλα σας σε υγιή επίπεδα. http://dalani.blogspot.com/

To sleep or not to sleep...

Ανοίγω τα μάτια.. Προσπαθώ να δω την σιλουέτα της πόρτας.. Nope.. Δεν την βλέπω. Πάλι ξύπνησα οριζοντίως στο κρεβάτι. (Το θετικό του να κοιμάσαι μόνη σε queen-size κρεβάτι). Γυρίζω, κοιτάζω το ρολόι. . Πτου να πάρει 4 το πρωί. Ξανακοιμάμαι. Ακούω ένα ήχο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Πρέπει να είναι το ξυπνητήρι, άρα πρέπει να είναι 6:30. Ώρα να σηκωθώ. Πατάω snooze. Ξανακοιμάμαι. Ξανά-ακούω τον θόρυβο κάπου μακριά. Ξανά το ξυπνητήρι. Ξαναπατάω το κουμπί. .. Ανοίγω τα μάτια μου. "Μα γιατί δεν έπαιξε το ξυπνητήρι?"... Κοιτάω το ρολόι. 7:48. "αααααααααααααααααααααααααααααααααααααα" Άργησα. Στις 8 είμαι δουλειά. Κτυπάω την καρτούλα μου και τώρα μπορώ να ελέγξω αν φοράω όλα μου τα ρούχα...

Νομίζω ότι πρέπει να κοιμάμαι πιο γρήγορα..

Που κατάντησα..

Ούτε την απλή ανθρώπινη ανάγκη να πάω τουαλέτα εδώ στην δουλειά δεν μπορώ .. Βγαίνω από το γραφείο μου, στον διάδρομο. Να με χωρίζει από την τουαλέτα δυο γραφεία. Την ίδια ώρα στις τουαλέτες ετοιμάζεται να μπει ο τρόμος και ο φόβος μου. Η καθαρίστρια, που τυγχάνει να είναι και γειτόνισσα μου .. η οποία έχει μια φοβερή συνήθεια να με πιάνει στην κουβέντα για άσχετα πράγματα με μένα αλλά σχετικά με την ίδια και να μην σταματάει. Οπότε με το που την βλέπω (και με βλέπει με το ύφος "Α, έλα να σου πω") μπαίνω στην κοντινότερη προς εμένα πόρτα, την κλείνω και περιμένω.
Ευτυχώς που στο γραφείο που μπήκα δεν ήταν και πολύ περίεργοι να μάθουν γιατί στεκόμουν πίσω από την πόρτα χωρίς να χρειάζομαι τίποτα..

Τώρα μένει μια ώρα μέχρι να σχολάσω να πάω σπίτι μου για να πάω τουαλέτα..

Γιατί δεν μπορώ να είμαι πιο απότομη και αγενής με τον κόσμο......

.

Είναι η μοναδική χρονιά που περιμένω πότε να τελειώσει ο χειμώνας. Έχω τόσα μικρά μικρά πραγματάκια να φτιάξω στο διαμέρισμα για να πω ότι το μεγάλο μέρος της ανακαίνισης τέλειωσε ....
Και πρέπει να μαγειρεύω (τουλάχιστον να προσπαθώ) στο σπίτι και να μην τρώω junk food. Και να βρω καμιά ομάδα AC - Anonymous Chocaholics. Δεν το παίρνω απόφαση να κόψω τις σοκολάτες.

Κάνω κάτι τέτοιες σκέψεις, με παίρνει από κάτω και μετά σκέφτομαι τις φωτογραφίες που είδα τις κοπέλας την περασμένη βδομάδα και νιώθω ακόμα πιο άσχημα με τις λεπτομέρειες που ασχολούμαι.

Θα είμαι χαρωπή σαν ένα ζουζούνι όλη μέρα σήμερα...

Oh well.. The Truths ..

I read today somewhere "I don't mind coming to work, but that eight hour wait to go home is a bitch"..
Lately that is exactly how I feel about working here. Not inspiring at all. Not to mention the people working with me.

Plus it makes me eat all the time. Which reminds me that this weekend I have to attempt cooking. :D

Just called my mam and asked for old white sheets (to make the angel suit) but she said she has gray.. (I have no idea why we would have gray sheets in the house),... but are there any gray angels. ? ? ????

Finally Found ...

:D Wasn't that difficult to decide after all. Based on a pin I was wearing on Saturday night the verdict is "Angel". We will be dressed as Angels this year.. Have to find white clothes though. :)

Thoughts of the Day...

What to dress up for carnival period.. Would be nice to arrange for something.