New addition...

... στην βεράντα μου.. Το περασμένο Σάββατο, κατάφερα επιτέλους να φυτέψω τους βολβούς μου (ζουμπούλια, 2 τουλίπες μαύρες και κάτι κίτρινα που δεν θυμάμαι το όνομα τους που άρεσαν του πασά μου). Και μια και δοκίμαζα το σπορ θυμήθηκα ότι πέρσι είχα αγοράσει και ένα φακελάκι με κόλιαντρο και ένα με ρόκα. Τα φύτεψα και αυτά. Τα πότισα με το καινούργιο μου ποτιστήρι από τι ΙΚΕΑ.
Σήμερα ανακάλυψα στην γλάστρα με την ρόκα και τον κόλιαντρο ότι έχει μικρά μικρούλικα φιλαράκια... Βλάστησεεεεεε... είμαι τόσο περήφανη για την γλάστρα μου..

Δευτεροβρόχιααααααα....

Το πρωί ξύπνησα από ένα απίστευτα δυνατό θόρυβο. Νόμισα ότι χάλασε η οικοδομή που βρίσκεται στο πίσω μέρος του σπιτιού. Νομίζω έριξα και μια μπούφλα του πασά μου πάνω στον πανικό. Μισάνοικτα μάτια με την τσίμπλα στο μάτι.. Μετά την πρώτη απορία.. Ενθουσιασμός.. Βρέχειιιιιιιιιιι!!!! Επιτέλους. Βρέχει. Έχουμε 20 του Νοέμβρη και βλέπω δευτεροβρόχια. Απίστευτο και όμως αληθινό. Εννοείτε ότι μεσημέριασε και έχει ήλιο. Φτου.

Και λέω στις 40 μέρες ότι θα στολίσω το δέντρο μου το πρώτο σουκου του Δεκέμβρη. Βλέμματα από διάφορους (φίλους/γνωστούς/μητέρα), του στυλ «Δεν βιάζεσαι λίγο?», «Δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις?»… Ε λοιπόν. Έχει σπίτια που έχουν στολιστεί ήδη. Δηλαδή, φαίνονται τα δεντράκια τους στολισμένα από το παράθυρο. Και φαινόταν περίεργο η πρώτη του Δεκέμβρη.. Γιατί άλλαξε ο κόσμος έτσι φέτος? Περίεργο είναι.

Έχει καμιά βδομάδα που πεθύμησα τρούφα. Χωρίς γλυκά μέσα. Σκέτη σκούρα τρούφα. Κακό θα είναι αφού κοντεύουν οι μέρες που θα πάω στον κύριο τρώμε-υγιεινά-και-το-απολαμβάνουμε?

One More Time..

Σχεδόν μια βδομάδα σωστής διατροφής. Από διατροφολόγο. Οφείλω να πω ότι τα όσπρια που έπρεπε να φάω δεν τα έφαγα. Μπλιάχ. Ούτε τον τόνο. Χτες αναγκαστικά η μαμά του πασά μου μας έφτιαξε ψάρι στον φούρνο χωρίς λάδι. Και το έφαγα χωρίς να παραπονεθώ. Είμαι περήφανη. Ειδικά που ξεφούσκωσα… Ππππιιιιιιιιιιιιι!!!! Τέλεια. Το μόνο που πεθύμησα είναι ψωμί ζεστό με βούτυρο, και σοκολάτα.
Έμειναν και 60 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

Η μαμά μου διαβάζει πολλά βιβλία. Όταν κάτι της αρέσει μου το πασάρει και μένα. Το τελευταίο που μου έδωσε έχει τίτλο «Τα μικρά αφεντικά». Και προς το παρόν εγώ δεν βρήκα και τόσες ομοιότητες πέρα από ένα όνομα όσες βρήκε αυτή μαζί μου. Και νομίζω μου το έδωσε θεωρώντας ότι πρέπει να προετοιμαστώ για κανένα παιδάκι. Έφτασα σε ένα σημείο που μιλάει για τις σχέσεις των γονιών αμέσως μετά την γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Περνάνε κρίση λέει. Δεν νιώθουν όπως παλιά. Αρκετές φορές μπορεί να οδηγηθεί συνήθως ο άντρας (νιώθοντας παραμελημένος) σε άλλη σχέση. Και μου έρχεται το εξής ερώτημα. Μα γιατί? Δεν θέλουν και οι δυο το παιδί? Δεν αγαπά ο ένας τον άλλο? Δεν είναι ευτυχισμένοι που αρχίζουν οικογένεια? Και δεν μιλάω για ζευγάρια που έχουν προβλήματα. Μιλάω για ζευγάρια που μέχρι την εγκυμοσύνη ήταν μια χαρά και σχεδίαζαν να μεγαλώσουν την ευτυχία τους.
Θα το σκεφτώ αργότερα μετά σοκολάτας. Από Δευτέρα κομμένες και είπα να το εκμεταλλευτώ.

Ερώτηση..

Ερώτηση.
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε αν παντρευτείς να κάνεις και παιδιά?

Σύντομα? Γιατί? Μπορεί να δοκιμάζω τον γάμο. Δεν ξέρω αν μου αρέσει. Πρέπει να πάω αμέσως στο επόμενο επίπεδο? Σιγά-σιγά. Όχιιιιιι… πρέπει. Να κάνεις και παιδιά. Μήπως και μείνουμε πίσω.
Άσε που έχουμε και περιγραφές από γέννες που σε κάνουν να διερωτάσαι γιατί παίρνουν credit οι άντρες ότι παίζουν ρόλο στην γέννα ενός παιδιού. Πως γίνεται αφού όλος τον πόνο τον τραβάμε εμείς ? Ε ? Ε????Και αν δεν μου αρέσει ο μωρό? Ποιος θα το πάρει πίσω να μου δώσει άλλο? Ε? Πως θα γίνει ένα ευγενικό άτομο στην κοινωνία?
Και πως αποφασίσεις να αλλάξεις την ζωή σου τόσο απότομα και τόσο ολοκληρωτικά? Ε?

Γάμος αλά Μ και G.

Έχω ανακαλύψει τι χρειάζεται για να είναι ένας γάμος επιτυχημένος. Και να περάσουν όλοι καλά. Όχι να είναι ‘σικ’ η διακόσμηση, όχι να έραψες νυφικό από haute couture αλά Κύπρου, να είναι σε ‘in’ εκκλησία. Φτάνει να σε αντιπροσωπεύει. Δεν παίζει ρόλο αν είναι η τούρτα κιτς ή glamour. Αν έχεις πολλούς καλεσμένους ή όχι. Αν κάνεις παραδοσιακό γάμο ή όχι. Και το κυριότερο να είναι το ζευγάρι όπως το ξέρεις στην καθημερινότητα του, χαρούμενο, να σπάσεις τις πλακίτσες σου.
Πήγαμε σε γάμο το σουκου, και παρόλο που με το ζευγάρι δεν έχουμε καθόλου επαφή γενικά (φίλοι από παλιά) το καταυχαριστηθήκαμε το γλέντι.

Rita..

Είχα πει ότι γάτο στο διαμέρισμα δεν θα έβαζα.
Και το είχα καταφέρει.
Πριν κάνα μήνα περνούσε από το μπαλκόνι ένα ασπρόμαυρο.
Του φώναξα για πλάκα γιατί όσες φορές το δοκίμασα κανένας αδέσποτος γάτος της πόλης δεν γύριζε να με δει.
Μιαου μου λέει και πηδάει στο μπαλκόνι.
Γουργούριζε συνεχώς..
Την επόμενη μέρα εδώ πάλι.
Της αγοράσαμε φαγητό.
Άκουγε τον θόρυβο του συναγερμού του αυτοκινήτου και ερχόταν τρεχάτη..
Γλυκούλι γατί.
Χτες ήταν με ένα άλλο γατί παρέα. Πρέπει να το έφερε να φάνε παρέα. Και αυτό ήμερο.

Απόψε ερχόμενοι στο σπίτι, η Ριτα ξαπλωμένη στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Δεν ξέρω αν ήταν αυτοκίνητο. ... Με τον τρόπο που οδηγούν εδώ ήταν επόμενο.

...

Test,,,

Πως άραγε να μπορεί κάποιος να βάλει φωτογραφίες εδώ? Testing..

Σνιφ..

Τρεις φίλοι μου έχουν μείνει. Καλοί φίλοι. Από αυτούς που μπορείς να κάθεσαι μαζί τους στο ίδιο δωμάτιο και να μην χρειάζεται να μιλάς για να γεμίσεις την ώρα. Που σε καταλαβαίνουν πως νιώθεις χωρίς να χρειάζεται να τους πεις και πολλά.
Ο πρώτος έχει πάει στο εξωτερικό μόνιμα εδώ και χρόνια. Χάσαμε κάπως επαφή τα ξαναβρίκαμε. :) Η δεύτερη φεύγει τώρα, για ένα χρόνο και μπορεί και μόνιμα. Εδώ μου έμεινε η τρίτη. Τουλάχιστον αν θα μου φύγει και αυτή να πάει σε χώρα διαφορετική από τους άλλους δυο να έχω και εγω να επισκέπτομαι .
Με πειράζει λίγο που χάνω την Α. Υπάρχουν ναι τα email τα τηλέφωνα, τα Σουκου αστραπή ταξίδια.....
Αυτά.
Δ κανόνισε να μην μου φύγεις μακριά.

Rebirth....

Ξεκινάμε με τον πασά διατροφή. Το μενού για σήμερα λέει τόνος. Μισώ τον τόνο. Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και να τον φάω. Θα πάω φυσικά μπακάλη γιατί σπίτι είναι όλα άδεια. Κάτι φρυγανιές υπάρχουν, μαρμελάδες ναι. Και κάτι μακαρόνια. Και τόνο πρέπει να έχω αλλά ο εγκέφαλος μου διάλεγε να μην το θυμάται.
Έφερα και 2 ποδήλατα στο σπίτι. Πρέπει να τα έχουμε στην μαμά του δηλαδή γιατί μέσα στο διαμέρισμα δεν μπαίνουν.
Και ξεκίνησα καθάρισμα ερμαριών. Λίγο γρήγορα μεν αλλά δεν πρέπει να ξανακοιμηθώ μεσημέρι. Έχω μείνει άυπνη υπερβολικά πολύ καιρό.

Πρέπει και μια από αυτές τις μέρες να γράψω τα tips για το ταξίδι στην Ταϊλάνδη. J

Πφφφφ

Έχω σκάσει. Κάθομαι χωρίς να κινούμαι. Μπας και δεν νιώσω σταγονίτσες να κυκλοφορούν από την πλάτη μου προς τα κάτω. Σκέφτομαι ότι δεν είναι ανάγκη από το μεσημέρι να ξεκινώ το aircondition και να σταματάει το πρωί όταν θα ξεκινήσω να πάω δουλειά. Δεν δούλεψε το κόλπο. Όσο αναπνέω ιδρώνω. Και μετά μου λένε γιατί δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Αφού πνίγομαι.
Πάω σε βεράντα απόψε μπας και φτιάξει το πράγμα.
Ψες μας έκοψαν το ρεύμα. Και λέω έκοψαν γιατί νομίζω ότι η ηλεκτρική κόβει το ρεύμα σε διαφορετικές περιοχές κάθε νύκτα για να μην υπερφορτωθεί. Αααα.. Το ωραίο είναι να πάρεις τηλέφωνο τις βλάβες...

Γαλήνια φωνή (που σίγουρα δεν είναι ιδρωμένη) να ξεκινά να πει σε ποιες περιοχές έχει βλάβη και σε πόση ώρα θα φτιαχτεί η βλάβη.
- Υπάρχει βλάβη στις ακόλουθες περιοχές. Μέρος της περιοχής ΔΑΛΙ, μέρος της περιοχής ΥΨΩΝΑ, ΑΚΡΟΠΟΛΗ.
Βασικά όπου κεφαλαία και όνομα το φωνάζει άλλη φωνή. Εντάξει ηχογραφημένο είναι το κείμενο αλλά υπήρχε λόγος η δεύτερη φωνή να στριγγλίζει? Και τι έχουν κάνει τις πρώτης κοπέλας με την ήρεμη φωνή και δεν τις είπαν να ηχογραφήσει και τα ονόματα?

Α και όσο για την ώρα που θα πάρει να φτιαχτεί. Δεν σου λέει. Υπάρχει κενό.

Βάλαμε και εμείς τον ανεμιστήρα στην πρίζα. Με το που θα ερχόταν το ρεύμα να το καταλάβουμε να βάλουμε το aircondition.

.... Ώρα για μπάνιο νομίζω. Ελπίζω να έχει κρύο νερό. ..

Ο Γάμος. 1.

Φωτογραφίες όπως έχει το έθιμο την επόμενη μέρα δεν θα βγάζαμε. Και γιατί βαριόμασταν και γιατί φεύγαμε Δευτέρα για μήνα με το μέλι. Βιαστικά βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες από αυτές με τις πόζες έξω από τα Άρλεκιν.
Φτάνει η ώρα της χαιρετούρας. Καλώς που είχα φέρει παντοφλίτσες κακώς γιατί στις φωτογραφίες φαίνομαι κοντή. Ένα δυο γάτοι περιφέρονταν στον κήπο. Ένα τεράστιο έντομο προσγειώθηκε στο νυφικό. Φάγαμε ήπιαμε. Καλά τα πήγαμε και εκεί.
Το δείπνο σαν όλα τα άλλα. Έπεσε και ο προβολέας του φωτογράφου (αφού σκόνταψε ένα παρανυφάκι) πάνω και μου έσπασαν τα ποτήρια μου. Χόρεψε ο κόσμος. Φάγαμε. Όσο προλάβαμε. J Μέχρι τον επόμενο γάμο της παρέας.

Ο Γάμος.

Λοιπόν. Η αναισθησία του πρωινού συνεχίστηκε όλη την διάρκεια της μέρας.
Μπήκα με την κουμπάρα-to-be στο δωμάτιο της μαμάς μου για να ντυθώ. Κάναμε κάνα πείραμα να δούμε αν θα βάλω τούλι κάτω από το νυφικό, αλλά μου φαινόταν τόσο εκτός του εαυτού μου που το έβγαλα. Πλάκα είχε να αλλάζεις το νυφικό τελευταία στιγμή. Μια πνοή ανανέωσης. Μπορώ να πω ότι ήμουν ενθουσιασμένη με τα παπούτσια μου. Και ο κότσος μου ήταν καλός. Ντύθηκα γλάστρα. Βάλαμε και λουλουδάκια΄πάνω να ταιριάζει με το concept.
Ετοιμάζομαι να πάω στο σαλόνι. Δεν με αφήνουν. Ήρθε ο φωτογράφος και λέει πρέπει να κάνω είσοδο. Συγκρατήθηκα και δεν του είπα τι πιστεύω για τέτοια πραγματάκια γιατί τον συμπαθώ πολύ και είναι καλό παιδί.
Finally φτάνει η ώρα και η στιγμή να μπορέσω να πάω στο σαλόνι. Μπορώ να πω ότι με βρήκε απροετοίμαστη το πόσα άτομα είδα, δεν περίμενα να έρθουν τόσοι πολλοί. Και με πιάνει και ο ταμπλάς όταν είδα ότι είχα κομπανία για να παίξει μουσική. Είχαμε καθυστερήσει να ξεκινήσουμε (είπα της μαμάς να πει τους ενδιαφερόμενους ότι ξεκινάει το show στις 4. και αυτή τους είπε 4:3ο. οπότε τόση ώρα περιμέναμε τον βιολιστή και δεν με άφηναν να κινηθώ μέσα στο σπίτι) και έλπιζα ότι θα τελειώναμε γρήγορα. Εκτός από τον ξάδερφο με το βιολί, βρέθηκε και ξάδερφος με κιθάρα, και δυο θείοι να τραγουδάνε. Ευτυχώς που ο φωτογράφος τους σταμάταγε και προχωρούσε πάρα κάτω όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Υπόγραψαν οι ελεύθερες το παπούτσι, με σταύρωσαν, με κάπνισαν Βγάλαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Η καθιερωμένη αναγούλα σε πόζες του στυλ "κάνε ότι βάζεις το σκουλαρίκι σου". Πάλι δεν είπα τίποτα. Είπαμε καλό παιδί και τον συμπαθώ. Η θεία φουλ στο κλάμα. Η άλλη το ίδιο.
Φορτώνουμε όλο τον κόσμο στα αυτοκίνητα του για να ξεκινήσουμε για την εκκλησία. Ο θείος μου από πίσω έδωσε το σύνθημα να αρχίσουν να βαρούν τις πουρούες. Συνηθισμένο φαινόμενο πλέον. Μέχρι να μπω στο αυτοκίνητο νομίζω πάτησα το μέσα μέρος του νυφικού και πρέπει να του άνοιξα τρύπα
Γυρίζαμε γύρω από την εκκλησία με το αυτοκίνητο μέχρι να μπει ο γαμπρός μέσα. Οι γονείς μου απόρριψαν την ιδέα μου να πάμε έτσι στολισμένοι στο δίπλα κατάστημα να μπούμε μέσα και να γυρίζουμε να κοιτάζουμε τα ράφια. Ευτυχώς στην εκκλησία είχε άλλο γάμο πριν από εμάς και η εκκλησία ήταν κρύα από το aircondition. Κέρπερες παντού. Πολύ χαρούμενο το λουλούδι. Ο πασάς να περιμένει χαμογελαστός στην άκρη του διαδρόμου.
Καλά τα πάμε μέχρι τώρα. Μπορώ να πω ότι δεν άκουσα τίποτα από όσα είπαν οι δυο παπάδες που έλαβαν μέρος στο μυστήριο. Το σίγουρο είναι ότι κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν οι διάσημοι. Όλοι οι φίλοι μας ήταν απέναντι με τις φωτογραφικές τους. Ο γάμος της χρονιάς φυσικά....
to be continued..

Σήμερα κάτι έχει...

Παντρεύομαι.. Λέμε τώρα..
Λογικά σύμφωνα με τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις από άλλες νύφες, έπρεπε να έχω λυποθημήσει δυο φορές, να έχω στριγγλίσει στους πάντες και να έχω αγχωθεί για τα πάντα.. Σε τελική ανάλυση όμως, εκτός από τα παυσίπονα μου για την ημικρανία, γιατί με την κάθοδο των θειάδων μου θα χρειαστώ, δεν με ενδιαφέρει για τίποτα άλλο. Αν και έχω ένα έρώτημα. Να φάω σουβλάκι για μεσημέρι ή κάτι άλλο?
Η μαμά ετοιμάζει βεράντα για τους περίεργους συγγενείς συν χαρούμενους που έχουν δηλώσει ότι θα έρθουν στο στόλισμα. Και όχι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Εμένα. Άσχετα αν είπαμε ότι δεν θα έχουμε τίποτα, κάποιοι ήθελαν να φέρουν και βιολί να παίξει. Τελικά νομίζω ο ξάδερφος μου θα φέρει το δικό του. Ποιος θα του τραγουδά όμως δεν έχω ιδέα. Κάποια θεία έμαθε τα λόγια και πάλι άγνωστο αν θα τραγουδήσει ή όχι.
Κλείνω προς τα σουβλάκια πάντως. Απλά χωρίς κρεμμύδι. Ή κινέζικο.. :) Ακόμα καλύτερα.
Δεν έχω ιδέα τι λέει ο παπάς στην λειτουργία. Φαντάζομαι πρέπει να στέκω ακίνητη, χαμηλοβλεπούσα και να νιώθω κάποιο δέος. Έλπίζω να είναι σύντομος, έχουμε και φωτογραφίες να βγάλουμε. Ξέρεις τις κλασικές πόζες. Όλο το χωριό μπροστά από την εκκλησία (και είναι τόσοι πολλοί που δεν ξέρεις ποιός είναι ποιός, έχει και πάντα κάποιον που δεν τον ξέρεις κανείς)...

Νομίζω η μαμά είναι ακόμη στην βεράντα. Έστειλα τον παπά μου στον ανθοπώλη. Ο αδερφός μου κοιμάται ακόμα. Του οποίου τώρα που θυμήθυκα είπαμε ότι θα συνοδεύσει την μαμά στην εκκλησία και νομίζω αγχώθηκε λίγο. Μόλις πέρασε μπροστά μου για να πάει στην τουαλέτα. Με το ύφος "που είμαι, ποιος είσαι, τι κάνω σε αυτή την ζωή" και με τσίμπλες στο μάτι.
Η γιαγιά μου πρωί πρωί πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει αν θέλουμε καμιά βοήθεια. Αν θέλουμε κάποιον να φτιάχνει τους καφέδες. Γιαγιά δεν θα έχουμε ώρα να κάτσουμε και στον καφέ.

Μόλις έκλεσα το τηλέφωνο με τον παπά μου. Από το ανθοπωλείο. Πανικός για το ρύζι. Αν πρέπει να το φέρει σπίτι τώρα ή αν θα πάει στην εκκλησία.
Έχω πετύχει κατάσταση ηρεμίας και ψυχικής γαλήνης.. Είμαι περήφανη. Θα γράψω και βιβλίο βοήθειας. :)
Νομίζω χοροπηδούσε η μαμά στον διάδρομο μόλις τώρα. Και ο αδερφός τελικά θέλει να δοκιμάσω το project του. Καλά πάμε.
Αυτάααααααααααα..
Πάω να βρω φαγητό.

Ψυχολόγο χρειάζομαι..

Δεν είμαι μόνη μου. Έχει και άλλους που σκέφτονται το ίδιο με μένα. Όπως μου το είπε τόσο σωστά σήμερα ένας φίλος, κρατάω την μικρή μου τραγωδια, και δεν την αφήνω. Για να έχω κάτι να με πέρνει από κάτω. Φοβάμαι ότι μόλις πάρω τα πάνω μου κάτι θα γίνει και θα με ρίξει πάλι... Φόβος εδώ και πέντε χρόνια. Ξέρω από που ξεκίνησε δεν ξέρω πως να το σταματήσω. Τουλάχιστον για σήμερα μια επίσκεψη στα Jumbo θα με φέρει στα ίσια μου.

Πως θα είναι αν αφήσω την τραγωδία μου άραγε? Ούτε θυμάμαι πλέον.

...

Και υπάρχουν τόσα πιο σοβαρά πράγματα στον κόσμο...

Προσκλήσεις 2

Έχω καλέσει τους συναδέλφους μου... Αναγκαστικά. ή θα το έπαιζα επαναστάτρια και να μην καλούσα κανένα, και να βλέπω τα μούτρα τους, ή που τους κάλεσα και πάλι βλέπεις μούτρα καμουφλαρισμένα σε goldgate χαμόγελο, ειδικά αν είναι το τέταρτο προσκλητήριο που παίρνουν αυτό τον μήνα.
Έχω ακούσει διάφορα. Γιατί παντρεύεσαι, δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις.. μην είναι κρίμα το παιδί, μην είμαι κρίμα εγώ... κάθε σχόλιο και από κάποιον που "έπαθε"... βρέθηκαν και ένα δυο !!!! να πουν ότι δεν είναι κακό... άλλοι πρέπει να διερωτηθηκαν πως και κατάφερα να βρω κάποιον να με παντρευτεί... α και το ωραίο. Συνάδελφος μου "θύμωσε" γιατί δεν είχα αναφέρει ποτέ ότι αρραβωνιάστηκα/λογιάστηκα/αρμάστηκα... Λες να έπρεπε να κυκλοφορώ στον διάδρομο εδώ και ένα χρόνο και όποιον βλέπω να του λέω "Καλημέρα/Γεια .. Βρήκα άντρα". Νομίζω έτσι έπρεπε...

Περί προσκλήσεων.

Το ξέρατε ότι αν θα γράψετε όνομα στο προσκλητήριο που θα δώσετε πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να γράψετε «Αξ. Οικ. Γιάννη Ιωάννου»? (Δεν ξέρω κανένα Γιάννη Ιωάννου). Σε περίπτωση που γράψετε «Αξιότιμη οικογένεια Γιάννη Ιωάννου» γίνεστε περίγελο τον σκυλιών γιατί το γράψατε ολογράφως. Σε περίπτωση που γράψατε «Αξ. Οικ. Γιάννης Ιωάννου» γίνεστε περίγελο των γατιών.. (τα οποία έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα στους δρόμους). Δεν γίνεται ο άνθρωπος να κάνει λάθος ρε παιδί μου? Φταίω αν δεν ξαναγράψω σε καμία αξιότιμη οικογένεια?
Και το καλύτερο είναι ότι μου έχουν πει ότι το κάνω επίτηδες.
Α και είμαι και psycho που θέλω πάνω στο λαχανί να γράφω με πορτοκαλί. Αφού ταιριάζει τι να κάνω?